Echokardiograficzna ocena zatorowości płucnej

Echokardiograficzne cechy zatorowości płucnej: 

 Badanie echokardiograficzne nie jest zalecane jako element planowej strategii diagnostycznej u stabilnych hemodynamicznie chorych z prawidłowym ciśnieniem tętniczym u których podejrzewa się ZP. Natomiast u osób z podejrzeniem ZP wysokiego ryzyka, z objawami wstrząsu lub hipotonią brak echokardiograficznych cech przeciążenia bądź dysfunkcji PK praktycznie wyklucza ZP jako przyczynę niestabilności hemodynamicznej.

Poniżej zamieszczono algorytmy diagnostyczne w przypadku podejrzenia ZP (wg wytycznych ESC 2014):

Kliknij na galerię poniżej aby powiększyć

• Powiększenie prawej komory, odwrócony stosunek wielkości komór serca (PK/LK >1) widoczne najlepiej w projekcjach przymostkowej w osi krótkiej, koniuszkowej 4-jamowej oraz podmostkowej w osi długiej.
• Przesunięcie przegrody międzykomorowej na stronę lewą, LK w projekcji przymostkowej w osi krótkiej w kształcie litery D.
• Umiarkowana lub ciężka dysfunkcja skurczowa PK.
• Regionalne zaburzenia kurczliwości odcinkowej, nie obejmujące koniuszka PK (obj. McConnella).
• Objaw „60/60” – spadek czasu akceleracji skurczowego przepływu przez zastawkę płucną < 60 ms oraz spadek skurczowego gradientu trójdzielnego < 60 mmHg
• Obecność materiału zatorowego w prawym sercu bądź w tętnicy płucnej stwierdzana jest u 4 – 18% przypadków pacjentów z ZP.

Kliknij poniżej aby wyświetlić tutorial