Protokół BLUE

„BLUE hands”

Protokół BLUE (Bedside Lung Ultrasound in Emergency):

Protokół BLUE został wprowadzony przez Daniela Lichtensteina w 2008 roku w celu szybkiej przyłóżkowej diagnostyki najczęstszych przyczyn ostrej niewydolności oddechowej oraz wdrożenia prawidłowego postępowania u pacjenta będącego w stanie zagrożenia życia. Opiera się on na ocenie i interpretacji podstawowych artefaktów i obrazów ultrasonograficznych w badaniu przezklatkowym płuc a także ocenie obecności ewentualnej zakrzepicy żylnej i określeniu tzw. profili ultrasonograficznych, na podstawie których z dużą czułością i specyficznością możemy zdjagnozować przyczynę ostrej niewydolności oddechowej. Nie należy także zapominać, iż równie kluczowymi elementami w diagnostyce pacjenta z ostrą niewydolnością oddechową są: wywiad, stan kliniczny, wyniki badań labolatoryjnych czy innych badań obrazowych. Dopiero całokształt obrazu klinicznego wraz z wynikiem protokołu BLUE może nasuwać nam ostateczne rozpoznanie.
Badanie przeprowadza się przykładając głowicę w trzech punktach (punkt przedni górny, punkt przedni dolny oraz PLAPS) po obu stronach klatki piersiowej oraz ocenia się podstawowe artefakty (Linie A, B, ‚sliding’, „lung point”) określając profil ultrasonograficzny dla każdego płuca:

Profil A – widoczne linie A, brak linii B

Profil B – dodatni objaw ślizgania,widoczne linie B

Profil C – jedno płuco – profil A; drugie płuco – profil B

Profil B’ – ujemny objaw ślizgania, widoczne linie B

Protokół BLUE

Zgodnie z protokołem BLUE w celu diagnostyki zatorowości płucnej należy wykonać analizę naczyniową poszukując materiału zakrzepowo-zatorowego, który najczęściej pochodzi z żył głębokich kończyn dolnych (żyła udowa wspólna, żyła udowa powierzchowna i głęboka, żyła podkolanowa).
W tym celu najlepiej wykorzystać głowicę liniową (3-12MHz), u otyłych lub silnie umięśnionych pacjentów konieczne może być użycie głowicy convexowej.
Materiał zakrzepowo-zatorowy widoczny jest zwykle jako hiperechogeniczna nieregularna struktura w świetle naczynia.
Typowym objawem wskazującym na obecność materiału zakrzepowo-zatorowego jest „objaw uciekania” – przy ucisku głowicą naczynie wypełnione materiałem zakrzepowym nie ulega kompresji lecz „ucieka spod głowicy”.
Pomocne może być również wykorzystanie opcji color Doppler w celu oceny przepływu.
W niektórych przypadkach rozważyć możemy rozszerzenie analizy naczyniowej o żyły górnej połowy ciała.

Kliknij na galerię aby powiększyć